Мама — лепшы цуд

№ 242 (27607) 24.12.13.На дабрачынную калядную акцыю «Нашы сэрцы — хворым дзецям» у Беларускі дзяржаўны тэатр лялек са Слаўгарада, што ў Магілёўскай вобласці, прыехала Ларыса Леанідаўна Ціханава з дваімі прыёмнымі дзецьмі — Машай Гасінай і Уладам Касімавым, з дачкой Настассяй і ўнучкай Юлечкай. Беларускі дзіцячы фонд запрашаў увесь дзіцячы дом сямейнага тыпу Ціханавых, але ж гаспадар, Аляксандр Міхайлавіч, гаспадарку не кіне. Хтосьці з дзяцей зараз на аздараўленні, а іншыя… ужо «выраслі» з карагодаў вакол ёлкі.

Традыцыйная акцыя Дзіцячага фонду «Нашы сэрцы — хворым дзецям» пачалася ў тэатры лялек, спектаклем «Марозка» і, вядома, падарункамі для 250 дзяцей-сірот з дзіцячых дамоў сямейнага тыпу, анкалагічна хворых дзяцей і дзяцей, якія перанеслі аперацыі на сэрцы.

Каля высокай святочнай ёлкі бачу знаёмыя твары прыёмных бацькоў… Ведаю, адчуваю, што самы вялікі цуд хаваецца ў іх сэрцах.

Ларыса Леанідаўна назірае, як яе дзеці спрабуюць уліцца ў агульны карагод. Спрабую прарвацца праз дзіцячы натоўп і адвесці яе ў бок, каб параспытваць аб тым, пра што можна гаварыць, у прынцыпе, некалькі сутак без перапынку. З другога боку, навошта марнаваць столькі часу? Паглядзіш у яе вочы — і ўсё становіцца зразумелым: у гэтых вачах бясконцая дабрыня…

Мінае колькі хвілін, і Маша, Насця, Уладзік па чарзе падцягваюцца да мамы. Якой бы чароўнай ні падавалася ёлка, ад яе так проста адарвацца, калі, ідучы ў карагодзе, ты раптам не заўважаеш мамы…

— Я тады працавала дырэктарам школы, — расказвае Ларыса Леанідаўна. — Неяк у райана пачула словы інспектара па апецы: «Сям’я ў нас адна распалася, жонка з’ехала, а бацька не жадае адзін выхоўваць прыёмных дзяцей… Напэўна, вяртаць будзем». Я думаю: як вяртаць? Хіба гэта тавар на гарантыі? І выпаліла: забіраю ўсіх траіх!

У 2001 годзе ў нас з мужам ужо было трое ўласных дзяцей — Мікалай, Максім і Наталля. Плюс трое — пад апекай. Дзіцячыя дамы сямейнага тыпу толькі пачыналі стварацца, а наша мясцовая ўлада падтрымлівала ўсе цікавыя пачынанні… Так мы з мужам пазнаёміліся з Дзіцячым фондам, які актыўна падтрымліваў такую форму выхавання сірот і выдаткоўваў спонсарскія сродкі на набыццё дамоў і бытавой тэхнікі для ахвотных выхоўваць не менш за пяцёра прыёмных дзяцей… Цяпер ужо кагосьці мы паставілі на ногі, выпусцілі ў дарослае жыццё, але сувязь не страчваецца. Старэйшыя добра сябруюць з малымі, дапамагаюць нам на агародзе працаваць. У нас жа ўся асноўная гародніна расце, і яблыні, грушы, ягады ёсць… Ураджай, вядома, пасля справядліва дзеліцца… Дзелім і мяса — парсючкоў, качак, курэй, індыкоў…

Знаёмыя кажуць: «Леанідаўна, у цябе проста дар працаваць з дзецьмі! Трэба помнік паставіць!». Яна толькі смяецца: «Дзе столькі пластыліну возьмеце?».

— Вядома, дапамагае вопыт педагога — дзеці мяне вельмі добра разумеюць… Безумоўна, яны розныя, але калі выхоўваць іх як СВАІХ, то ты проста не здольны падзяляць на «такіх» і «не такіх». Бываюць імгненні, калі хочацца трапіць на бязлюдны востраў… Але скажу шчыра: кожную раніцу прачынаюся шчаслівай. Я не патрабую ад дзяцей больш, чым яны могуць. Заўсёды стаўлю сябе на іх месца. Бывае, нехта правініўся. Я адразу пытаюся: «Як менавіта можна пакараць за такі ўчынак?» Дзеці самі даюць мне адказы на ўсе пытанні, я вучуся жыццю разам з імі…

Ларыса Леанідаўна гладзіць па валасах кожнага па чарзе і працягвае: «Уладзік у нас вучыцца іграць на акардэоне… Марусечка малюе… Нас кожны год запрашаюць на навагодняе свята, але мы даўнавата не выязджалі. Сёлета неяк удалося».

Да 25 снежня Ціханавы ставяць у доме ёлку. Усе дзеці — Настасся (10 гадоў), Улад (12 гадоў) і Марыя (15 гадоў) Касімавы, Алеся (15 гадоў) і Кацярына (17 гадоў) Елянковы, Марыя Гасіна (12 гадоў) пішуць і кладуць каля зялёнай прыгажуні свае пажаданні для Дзеда Мароза. Праўда, звычайна Дзядуля дорыць што-небудзь для агульнага карыстання: раней гэта быў музычны цэнтр, гульнявая прыстаўка…

У навагоднюю ноч ніхто не пойдзе спаць. На агульны падарунак трэба «папрацаваць» — з’есці «салодкі стол», пачытаць вершы, раздаць маме-тату маляваныя паштоўкі, падаруначкі…

Ларыса Леанідаўна пяшчотна пагладзіць кожнае дзіця па галаве і скажа: «Самы лепшы падарунак для мяне — вашы здароўе і вучоба».

Новы год скончыцца, а самы важны цуд — мама Ларыса і тата Саша — ніколі.

Святлана Барысенка

Можна стаць чараўніком

Акцыя «Нашы сэрцы — хворым дзецям» працягнецца ў краіне да 10 студзеня. Усе ахвотныя могуць стаць чараўнікамі для тых, хто мае патрэбу ў дабрыні і клопаце. Падтрымаць акцыю можна простым пералічэннем грашовых сродкаў на разліковы рахунак БДФ 3015740146011 у ЦБУ №539 ААТ «Белінвестбанк», код 739, УНН 100184002. Гэтыя грошы неабходны для набыцця навагодніх падарункаў дзецям-сіротам, дзецям-інвалідам, дзецям, якія аказаліся ў святочныя дні на бальнічным ложку.

Партнёрамі акцыі ўжо сталі прадпрыемствы «Цэптар Інтэрнацыянал», «Кока-Кола Беўрыджыз Беларусь», «Дыяр-Груп», аб’яднанне «Дыялог Еўразія», валанцёры Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта культуры, Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта імя М. Танка, музычны тэатр «Сюрпрыз» Цэнтра пазашкольнай работы «Кантакт» г. Мінска.

25 снежня 2013

Маніторынг беларускай прэсы

2014 19
2013 58
2012 26
2011 35
2010 40
2009 43
2008 41
2007 33
2006 17
2005 22
2004 35
2003 38

Прававая дапамога ГА

Праграмы, конкурсы, вучоба

Міністэрства юстыцыі інфармуе

Адказы юрыста

Навіны некамерцыйнага права

Стан трэцяга сектару Беларусі

Карысныя спасылкі па некамерцыйнаму праву

Інфармацыя на партале не з'яўляецца афіцыйнай пазіцыяй БРГА «Аб'яднаны шлях».
Адміністрацыя партала можа не падзяляць думкі аўтараў размешчаных матэрыялаў.

Базы дадзеных

Трэці сектар

Аб'яднаны шлях

Мама — лепшы цуд

Маніторынг беларускай прэсы